Άγιος Ηλίας
Σε απόσταση κάτι παραπάνω από ενάμισι χιλιόμετρο βορινά του χωριού στην κορφή του ομώνυμου λόφου στέκει το ξωκλήσι αυτό από το 1880, αφότου το έχτισαν οι αδερφοί Μήτσος, Νάσος και Φώτης Καραβιάς. Πριν από χρόνια αντικαταστάθηκε η παλιά σκεπή του με να και τα ελληνικά κεραμίδια με ευρωπαϊκά. Επίσης σοβατίστηκε. Οι διαστάσεις του είναι 8+ιερόΧ4Χ3 μέτρα.
Δυτικά του εξωκλησιού του Αϊ Λιά, στέκει στην κορυφή του λόφου, όπου είναι η Λάκκα Θερινού του οποίου ήταν ιδιοκτησία ένας Ανεμόμυλος. Είναι κυκλικό κτίριο με περίμετρο 20 μέτρα, διάμετρο 8 μέτρα, ύψος 6 μέτρα και πάχος του τοίχου 1,50 μέτρα. Σώζεται εσωτερικά και η σιδερένια σκάλα. Τέλος στον ίδιο λόφο υπάρχουν και ίχνη αρχαίων τειχισμάτων.
Παναγούλα (Γενέσιον Της Θεοτόκου)
Πέντε χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του χωριού, κοντά στον Τρίκαρδο βρίσκεται η δεύτερη γνωστή Κατοχιανή μονή, η Παναγούλα. Η Παναγούλα χτίστηκε πριν το 1816, αλλά πότε ακριβώς είναι άγνωστο.
Το παλιό μοναστήρι είναι τώρα ερειπωμένο, ενώ το νέο εκκλησάκι χτίστηκε το 1967-70 εκεί κοντά σε χώρο ενάμιση στρέμματος πού δώρισε ο Δημήτριος Κιτσάκης. Το 1984 το ανακαίνισε και το περίφραξε η κοινότητα.
Εχει διαστάσεις 11 μέτρα μήκος, 5,5 πλάτος και ύψος στο ιερό 5 μέτρα.
Πότε πρωτοκτίστηκε η Παναγούλα αγνοούμε. Ο Heuzey [Εζέ] την θεωρεί πολύ παλιά, συνέχεια αρχαίου ναού του ποταμόθεου Αχελώου:''Η μικρή εκκλησία της Παναγίας, της οποίας τη θέση σημείωσα πιο πάνω έξω από τα τείχη, στην άκρη μιας σειράς χαμηλών λόφων... έχει αναμφίβολα αντικαταστήσει ένα παλιό ιερό. Ίσως να ήταν ένα ξωκλήσι του θεού Αχελώου, της πιο μεγάλης θεότητας των Οινιαδων...''.
Το 1816 φέρνονται στη Μονή δύο ηγούμενοι, ο Δανιήλ και ο Παϊσιος που αναφέρεται ως ηγούμενος και το 1821. Επίσης το ίδιο έτος μνημονεύεται κι ένας μοναχός, ο Ιωακείμ.
Η παράδοση αναφέρει ότι από την Παναγούλα στέλνονταν κατά την Επανάσταση τρόφιμα και πολεμοφόδια στο Μεσολόγγι.
Αγία Παρασκευή
Παλιό εξωκκλήσι που τώρα μπήκε στο βορειοανατολικό πεδινό μέρος του χωριού. Πότε χτίστηκε αρχικά δεν γνωρίζουμε αλλά ξέρουμε πως το 1946-7 ξαναχτίστηκε στις διαστάσεις 5,5μέτρα+ιερό, 4 μέτρα πλάτος και 3 μέτρα ύψος σύμφωνα με το ακόλουθο περιστατικό που αφηγείται ο Χρήστος Πανάς.
“Στο βόρειο μέρος του χωριού βρισκόταν το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής, ερειπωμένο χωρίς σκεπή, αφημένο στην τύχη του και γκρεμισμένο από την εγκατάλειψη και το χρόνο. Γυναίκες του χωριού πήγαιναν σ' αυτό τις μεγάλες γιορτές και άναβαν το μικρό καντηλάκι που υπήρχε στην κόγχη του τοίχου, όπου κρεμόταν μια μικρή εικονίτσα της Αγίας Παρασκευής. Θέαμα λυπηρό. Ο πόνος της εγκατάλειψης μεγάλος.
Αλλά η Αγία δεν άφησε να καταστραφεί εντελώς το γκρεμισμένο σπίτι της.
Φανερώθηκε μια νύχτα πριν από πολλά έτη σε μια γυναίκα του χωριού, τη Διαμάντω Τσάμη, και της είπε “Θα πας στο δάσκαλο Χρήστο Πανά και θα του πείς να φροντίσει να με φτιάξουν”. Η γυναίκα ξύπνησε το πρωί, θυμήθηκε το όνειρο που είδε, αλλά δεν πήγε να εκτελέσει την παραγγελία. Το άλλο βράδυ παρουσιάστηκε πάλι η Αγία στην ίδια γυναίκα και της λέγει “Αφού δεν πήγες εκεί που σου είπα, από τώρα το πόδι σου θα μείνει παράλυτο”. Και ω του θαύματος, το πόδι της γυναίκας έμεινε παράλυτο. Σηκώθηκε από το κρεβάτι, προσευχήθηκε με δάκρυα και παρακαλούσε την Αγία να την κάνει καλά. Αλλά τίποτε. Το μεσημέρι πήγε με παράλυτο πόδι στο σπίτι του δασκάλου, λέγοντάς του ότι εκτελεί εντολή της Αγίας Παρασκευής για να φροντίσει να φτιαχτεί το εκκλησάκι της. Και ω του θαύματος από τη στιγμή εκείνη έγινε τελείως καλά. Το θαύμα διαδόθηκε αμέσως σ´ όλο το χωριό και γρήγορα στα περίχωρα.
Πρόθυμα όλοι έτρεξαν να προσφέρουν σε χρήμα και υλικά. Τόσος ήταν ο ενθουσιασμός και η ευσέβεια για την Αγία, που δεν περιγράφεται. Οι κάτοικοι έδιναν χρήματα, είδη οικοδομής, κεραμίδια, σανίδες. Οι μάστοροι και λοιποί εργάτες δούλεψαν δωρεάν. Τα παντοπωλεία πρόσφεραν ότι άλλο χρειαζόταν. Κάποιος δεν είχε χρήματα, έκοψε κάτι κυπαρίσσια που είχε, τα έκαμε σανίδες στην κορδέλα και τις έδωσε. Άλλος ξεσκέπασε το παλιό σπίτι του για να προσφέρει τα κεραμίδια, και άλλος άλλα. Τακτοποιήθηκε τελικά το εκκλησάκι και οι κάτοικοι γιόρτασαν με ευλάβεια και συγκίνηση τη μνήμη της Αγίας στις 26 Ιούλη. Έγινε Θεία Λειτουργία με αρτοκλασία και με ομιλία του δασκάλου Χρήστου Πανά, ο οποίος αργότερα δώρισε και μια μεγάλη εικόνα της Αγίας, που τοποθετήθηκε στο αριστερό μέρος του τέμπλου”.
Πρόθυμα όλοι έτρεξαν να προσφέρουν σε χρήμα και υλικά. Τόσος ήταν ο ενθουσιασμός και η ευσέβεια για την Αγία, που δεν περιγράφεται. Οι κάτοικοι έδιναν χρήματα, είδη οικοδομής, κεραμίδια, σανίδες. Οι μάστοροι και λοιποί εργάτες δούλεψαν δωρεάν. Τα παντοπωλεία πρόσφεραν ότι άλλο χρειαζόταν. Κάποιος δεν είχε χρήματα, έκοψε κάτι κυπαρίσσια που είχε, τα έκαμε σανίδες στην κορδέλα και τις έδωσε. Άλλος ξεσκέπασε το παλιό σπίτι του για να προσφέρει τα κεραμίδια, και άλλος άλλα. Τακτοποιήθηκε τελικά το εκκλησάκι και οι κάτοικοι γιόρτασαν με ευλάβεια και συγκίνηση τη μνήμη της Αγίας στις 26 Ιούλη. Έγινε Θεία Λειτουργία με αρτοκλασία και με ομιλία του δασκάλου Χρήστου Πανά, ο οποίος αργότερα δώρισε και μια μεγάλη εικόνα της Αγίας, που τοποθετήθηκε στο αριστερό μέρος του τέμπλου”.
Από τότε κάθε χρόνο οι κάτοικοι τιμούν την Αγία Παρασκευή
Άγιο Πνέυμα
Το Άγιο Πνέυμα βρίσκεται ΒΔ του χωριού στον Κατσά και απέχει από την Κατοχή γύρω στα 1,5 χιλιόμετρα. Σήμερα είναι ερειπωμένα τα παλιά κτίσματα, φαίνονται μόνο οι βάσεις μεγάλων οικοδομών , καθώς και το υπάρχον εικονοστάσι, που έγινε με πρωτοβουλία του Κατοχιανού Γεωργίου και την οικονομική στήριξη πολλών συγχωριανών , οι διαστάσεις είναι 2Χ2 μέτρα.
(Οινιάδες - Κατοχή , 1986, Διονύσης Μιτάκης)
Άγιος Μάρκος
Το ερειπωμένο ξωκλήσι βρίσκεται ΝΑ στον Τρίκαρδο προς την περιοχή Πετράλωνα. Εικάζεται πως ήταν κατασκευή όπως και η υπόγεια «Φραγκοκλησία» Ενετών ή Φράγκων.
(Από το βιβλίο "Μοναστήρια και Εκκλησιαστικές Μορφές Κατοχής και Λεσινίου", 2000
Περιβαλλοντική Ομάδα Γυμνασίου Κατοχής)
